Ostatnie chwile : bardzo ludzkie historie : lekarz paliatywny przełamuje tabu na temat końcowych dni i godzin życia Tytuł oryginału: "With the end in mind".
Oto prawdopodobnie najbardziej poruszająca książka, jaką przeczytasz tego roku. Jej autorka, doświadczony lekarz opieki paliatywnej, subtelnie i ciepło opowiada historie swoich pacjentów i ich bliskich w krytycznym dla nich momencie, by pomóc nam oswoić się z nadejściem śmierci.
Często boimy się tych ostatnich chwil, przeraża nas ból, który, jak sobie wyobrażamy, im towarzyszy, a nawet wypieramy fakt, że zbliża się koniec. Kathryn Mannix ze spokojem i zrozumieniem dla ludzkiej natury przeprowadza swoich bohaterów - i nas, czytelników - przez proces pogodzenia się z tym, co nieuniknione, w taki sposób, by zdążyć zrobić i powiedzieć to, co najważniejsze.
Mam nadzieję, że będziesz się mniej bał oraz będziesz bardziej skłonny przygotować się do umierania i o nim rozmawiać. Napisałam tę książkę, bo uważam, że wszyscy możemy lepiej żyć - i lepiej umierać - dzięki świadomości końca. [Kathryn Mannix]
W ciągu całego życia są tylko dwie doby, które mają dla nas mniej niż dwadzieścia cztery godziny. Spinają one księgę życia niczym okładka: rocznicę pierwszego z tych dni celebrujemy co roku, ale to dzięki temu drugiemu dostrzegamy drogocenność życia.
Oglądanie śmierci przypomina oglądanie narodzin. W obu przypadkach występują wyraźne zmiany kolejnych stadiów, prowadzące do przewidywanego finału. Ogólnie mówiąc, oba te procesy mogą bezpiecznie przebiegać bez żadnej zewnętrznej interwencji, jak wie każda mądra położna. Zresztą naturalny poród jest pewnie nawet bardziej przykry od naturalnego umierania - cierpienie i zdehumanizowanie, które ludzie zwykli przypisywać chwili śmierci, tak naprawdę bowiem rzadko jej towarzyszą.
Praca w hospicjum : predyktory podjęcia pracy w hospicjum oraz ich konsekwencje w grupie pracowników zawodowych i wolontariuszy hospicyjnych oraz wolontariuszy zwykłych - Psychologiczny Model Zespołu pracującego w warunkach ekspozycji
Problematyka dotycząca pracy w sytuacjach ekstremalnych (związanych zarównoz zagrożeniem życia jak i wpływających na poczucie zagrożenia osobistegoczy grupowego) jest dość szeroko omawiana w aspekcie działań wojskowych,sportowych (sporty ekstremalne). Związane są z tym zawsze określone procedury działań i pojęcia takie jak tematykatanatologiczna dotycząca lęku przed śmiercią, motywy, które prowadządo określonych działań, poczucie czy chęć bycia w takiej grupie i utożsamianiasię z nią. Będąc w sytuacjach mających tak ogromny wpływ na psychikę jednostkinależy zdawać sobie sprawę z następstw będących konsekwencją przebywaniaw warunkach ciągłego napięcia - wystąpienia zaburzeń potraumatycznych, poczuciem winy oraz religijnością. Celem pracy była próba zbadania i znalezienie przyczyn, dla których określonagrupa (Zespół hospicyjny-wolontariusz hospicyjny, pracownik hospicyjny,wolontariusz zwykły)) podejmuje działania (dobrowolne lub zawodowe)w warunkach zagrożenia życia innych lub własnego (wtórna ofiara traumy)oraz jakie są konsekwencje dla psychiki wykonywania tego rodzaju pracy. Została również podjęta próba stworzenia Psychologicznego Modelu Zespołu pracującegow warunkach ekspozycji(na przykładzie hospicjum). Założenia teoretyczne bazowały na teoriach (B. Dudek, 2009; J. Strelau,2004; Figley, Ch.R., Nash, W.P., 2010), które wyraźnie podkreślają role zdarzeń traumatycznych w życiu jednostki i mogą stać się predykatorami wyborupracy w warunkach zagrażających. Wzięto pod uwagę również inne zmiennewpływające na wybory tego rodzaju pracy: motywację, poczucie tożsamości,religijność, poczucie winy, lęk tanatyczny oraz nastrój. Zbadano cały zespół osób pracujących w hospicjum (N=229). /Fragment Wprowadzenia/
UWAGI:
Bibliografia na stronach 173-190. Oznaczenia odpowiedzialności: Elżbieta Trylińska-Tekielska.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Śmiertelni : wyzwania medycyny u schyłku życia Tytuł oryginału: "Being mortal : medicine and what matters in the end,". "Wyzwania medycyny u schyłku życia " Poprzedni tytuł: "Śmiertelni : medycyna i to co najważniejsze".
W czasach, które niewielu z nas już pamięta, umieranie stanowiło nieodłączną część życia. Otaczały je rytuały mające pomóc tym, którzy odchodzili, i tym, którzy zostawali. Jeszcze w połowie ubiegłego wieku większość ludzi dożywała swoich dni we własnych domach. Dziś to ewenement, częściej zresztą efekt przypadku niż świadomy wybór - śmierć po prostu nastąpiła zbyt nieoczekiwanie, by zdążyć do szpitala. Kontrolę nad naszymi ostatnimi chwilami oddaliśmy w ręce specjalistów. Rzecz w tym, że na śmierć nie ma lekarstwa, a lekarze wcale nie są przygotowani, by mierzyć się ze śmiertelnością swoich pacjentów i wspierać ich również wtedy, gdy jasne jest, że już nie będzie lepiej.
Atul Gawande przekonuje nas, że warto nie tylko żyć, ale także zestarzeć się i umrzeć na własnych warunkach - i pozwolić na to również tym, których kochamy. Dodaje nam odwagi, żeby zadawać trudne pytania (również samym sobie) i nie uciekać od trudnych odpowiedzi.
UWAGI:
Wydanie wcześniejsze ukazało się pt. Śmiertelni : medycyna i to co najważniejsze - Warszawa, 2015. Oznaczenia odpowiedzialności: Atul Gawande ; przełożyła Malwina Fiedorek.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
